Miraç'dan Gül Yüzlü Melek Kız'a (Serap'a Mektuplar)

Okuldayım..Ders Din Kültürü,konu ölüm ve ahiretti.Hiç başıma gelebileceğini düşünmeden yarım kulakla dinliyordum hocayı..sıkıldım bir ara,sıranın altından telefonuma baktım."Bir mesaj alındı" yazıyordu."Şirinem kötü haber tez ulaşırmış *eksik yazı var* "Devamı açılmadı mesajın günlerce.Keşke en başıda açılmasaydı.Hiç tamamlamak zorunda kalmasaydım o eksik yazıyı...

Durdum..Sonra biraz daha durdum...Sonra saate baktım.on ikiyi üç geçiyodu.Öğle ezanıydı okunan.Yarın senin cenazen için okunacak olan öğle ezanı.ilk kez bi öğle ezanı bu kadar derinden etkiledi beni,ölüm en soğuk haline bürünüp tekrar karşıya karşıya bıraktı kendisiyle.

17'ydin sen..Benle yaşıt...Benim gibi annen,baban,abilerin vardı.Sonra biçok arkadaşın,sevenlerin..Belki dersleri asmıştın sende,hayaller kurmuştun,belki aşık olmuştun,olur olmaz ağlamıştın belki,belki gülme krizlerine girmiştin...17 seneye neleri sığdırabilrsen sığdırmıştın...Ya 17 seneye sığdıramadıkların... ? Sahi,doya doya vakit geçirmiş miydin sevdiklerinle ? Dersleri doya doya asmış mıydın ? doya doya aşık olup,doya doya gülüp,doya doya ağlamış mıydın ? Hiç tanışamayacağın bir ünlüye hayran olmuş muydun ? Sonra o çok sevdiğin yemeği doya doya yiyebilmiş miydin.. ?Doymuş muydun Serap..? Sana doyamayanlara,anana,babana sen doymuş muydun...?

Sen hastanede yatarken,ben seni düşünürdüm Serap..Mesela yüzünü tahmin ederdim,nasıl birisindir acaba diye.Büyük ihtimalle abine benziyor olmalıydın.Ağlatılmadan önce sende onun gibi çok güler miydin Serap,çok güldürür müydün...?

Sonra hayal kurardım Serap...Sen hastaneden çıkıp eski sağlığına kavuşucaktın,sonra biz tanışıcaktık,sonra arkadaş olucaktık,hatta çok sevecektik birbirimizi..Bu hayale öyle kaptırmıştım ki kendimi,seneye İstanbul'a gelicem face-best buluşması olucak,sende aramıza katılıcaksın,güzel anlar geçiricez birlikte diye düşünüp dururdum..

Sen gittin ya..Benimde hayallerim yarım kaldı Serap.Aşık olduğum o şehirden nefret ettim seni aldı diye.Otobüse binemedim.Yüzünü,yüzüm sandım günlerce.Seni gördüm baktığım her aynada,her gölgede..Sonra sarsıldım Serap..Sonra yine..Ve sonra yine..Gittin,ama bitmedin sen.Bitmeyeceksinde Serap.Seninle hiç arkadaş olamasakta,hiç paylaşımda bulunamasakta,sen hep benim sol yanımda kalacaksın.Biliyorum şu an kabrin bir cennet bahçesi kadar rahat ve huzurlu.Biliyorum,senin çektiğin acılarla birlikte zaten az olan günahların sıfırlandı ve oraya bir melek olarak gittin.Bizi oralarda biryerlerden izliyorsan,görüyorsundur.Bizler ağlayıp sızlanırken bir yandan da içten içe senin şehadet mertebesine ulaştığını,Dünya'daki acılarından uzaklaşıp sonsuz ve eşsiz güzelliklerle dolu bir aleme gittiğin için seviniyoruz...

Acılar gerçekmiş Serap..Gerçekler acı..Bunu bu aralar daha iyi anladım..Daha neleri anladım bir bilsen...Keşke anlamasaydım Serap.Keşke ağlamasaydın..Sonra keşkelerle dolu seni geri getiremeyecek birsürü cümle daha...Cümle kurmakta boş ve anlamsızlaşıyor bi süre sonra..Söz bitiyor..Sözün bittiği yerden gül yüzlü kıza selam olsun..Rahat uyu gül yüzlü melek kız...

Miraç'dan Gül Yüzlü Melek Kız'a

"17.01.2010"


Dipnot: Hatalarım varsa affola,niyetim acınızı arttırmak değil,sadece konuşup anlatamadıklarımı,içimden geçenleri yazıya dökmek,paylaşmak istedim...